Διαζύγιο

Η απόφαση ενός ζευγαριού να προχωρήσει στην λύση του γάμου του είναι μια περίπλοκη και επώδυνη διαδικασία τόσο νομική όσο και ψυχολογική.

Η νομική διαδικασία είναι σημαντική διότι καθορίζει μια σειρά από πρακτικά θέματα που χρειάζεται να διευθετηθούν ανάμεσα στο ζευγάρι, ωστόσο, η ψυχολογική διαδικασία είναι αυτή που θα καθορίσει τη φύση του διαζυγίου.

Με απλά λόγια αν ένα διαζύγιο ξεκινήσει ήρεμα τότε υπάρχουν πιθανότητες να ολοκληρωθεί σε κλίμα φιλικό και ωφέλιμο τόσο για το ζευγάρι όσο και για τα παιδιά εφόσον υπάρχουν.

Η συμβουλευτική υποστήριξη μπορεί να βοηθήσει και τις δύο πλευρές να κατανοήσουν τους λόγους που οδήγησαν στην απόφαση αυτή και να διαχειριστούν την συναισθηματική τους κατάσταση με σεβασμό και αξιοπρέπεια.

Τα στάδια του διαζυγίου μοιάζουν αρκετά με τα στάδια του πένθους μιας και εδώ βιώνεται η απώλεια της σχέσης.

Ο μεγαλύτερος βαθμός αυτογνωσίας μπορεί να βοηθήσει ένα ζευγάρι να διέλθει μέσα από τα στάδια αυτά και να αποσυνδέσει τη ζωή του με ηρεμία.

Τα Στάδια του Διαζυγίου

Θα μπορούσαμε να περιγράψουμε τα στάδια μέσα από τα οποία διέρχεται ένα ζευγάρι όταν αποφασίζει να χωρίσει ως εξής:

Το στάδιο της άρνησης. Η άρνηση είναι ένας ψυχολογικός μηχανισμός που έχουμε όλοι οι άνθρωποι, ο οποίος λειτουργεί ως άμυνα και μας προστατεύει από τα έντονα και επώδυνα συναισθήματα τα οποία δεν είμαστε έτοιμοι να νιώσουμε.

Στην πλειοψηφία των διαζυγίων ο ένας εκ των δύο συντρόφων έχει ξεκινήσει μέσα του την διαδικασία του αποχωρισμού πολύ νωρίτερα από τη στιγμή της απόφασης οπότε είναι πιο έτοιμος συναισθηματικά γι΄ αυτό που θα ακολουθήσει. Ο άλλος σύντροφος όμως σοκάρεται και προσπαθεί να μην το αποδεχθεί ως πραγματικό γεγονός.

Το στάδιο του θυμού. Στο στάδιο αυτό τα συναισθήματα είναι πολύ έντονα και συνήθως εκφράζονται προς διάφορες κατευθύνσεις με οδυνηρό τρόπο. Στην περίπτωση που υπάρχουν παιδιά είναι πολύ πιθανό να είναι εκείνα οι αποδέκτες του θυμωμένου γονιού και αυτό ασφαλώς πρέπει να αποφεύγεται σε κάθε περίπτωση.

Το στάδιο της διαπραγμάτευσης. Σ’ αυτό το στάδιο οι σύντροφοι μπορεί να προσπαθήσουν να δουν ξανά τη σχέση τους, να αναπολήσουν τις καλές στιγμές ή ακόμα και να συζητήσουν εκείνες που οδήγησαν στη ρήξη και έτσι να προχωρήσουν σε μια διαδικασία διαπραγμάτευσης.

Το στάδιο της κατάθλιψης. Τ ο στάδιο αυτό έρχεται όταν όταν ο χωρισμός είναι πλέον πραγματικότητα και είναι η πιο οδυνηρή συναισθηματική κατάσταση για εκείνον που τη βιώνει.

Το στάδιο της αποδοχής. Στο στάδιο αυτό τα αρνητικά συναισθήματα γίνονται ηπιότερα και αρχίζει και διαφαίνεται μια ελπίδα για το μέλλον, για το χτίσιμο μιας νέας ζωής που μπορεί να περιλαμβάνει την οργάνωση της καθημερινότητας, καινούριες δραστηριότητες, νέες φιλίες και κοινωνικές συναναστροφές γενικότερα.

Η Στάση απέναντι στα παιδιά

Στην περίπτωση που οι δύο σύντροφοι είναι και γονείς χρειάζεται να διαχειριστούν σωστά και την συναισθηματική κατάσταση των παιδιών τους η οποία διαφέρει ανάλογα με την ηλικία τους και κατά συνέπεια και τις διαφορετικές τους ανάγκες. Ασφαλώς και δεν είναι εύκολο και αποτελεί μια επιπρόσθετη δυσκολία από την οποία θα περάσουν υποχρεωτικά και οι δύο σύντροφοι γι’ αυτό και ορισμένες φορές χρειάζεται να λάβουν την κατάλληλη υποστήριξη ώστε να κάνουν όσο γίνεται λιγότερα λάθη ή να μάθουν να επανορθώνουν εγκαίρως μια άτοπη συμπεριφορά απέναντι στο παιδί τους.

Θα ήταν χρήσιμο να παραθέσουμε ορισμένους κανόνες ή βασικές αρχές που είναι καλό να έχουν στο μυαλό τους οι γονείς όταν βρίσκονται αντιμέτωποι με μια τέτοια κατάσταση.

Τα παιδιά βιώνουν αντίστοιχα με τους γονείς τους αρκετά συναισθήματα τα οποία μπορεί να χρειάζονται χρόνο για να τα αναγνωρίσουν και να τα εκφράσουν, ανάλογα πάντα με την ηλικία τους.

Τα παιδιά αγαπούν και χρειάζονται και τους δύο γονείς γι’ αυτό και δεν πρέπει να στρέφονται εναντίον του ενός ή του άλλου με το να γίνονται αποδέκτες του θυμού τους.

Χρειάζεται να γνωρίζουν τόσα όσα μπορούν να διαχειριστούν αλλά να είναι η αλήθεια.

Να ενθαρρύνονται να εκφράζουν τα συναισθήματά τους όσο έντονα και να είναι αυτά.

Να μην μετατρέπονται σε συμμάχους ή στηρίγματα του γονιού ο οποίος αισθάνεται προδομένος.

Να συνεχίζουν κανονικά τις δραστηριότητες της καθημερινότητας ώστε να μην δημιουργείται η αίσθηση της διάλυσης της ζωής της οικογένειας.

Να υπάρχει ισορροπημένη επαφή και επικοινωνία και με τους δύο γονείς ώστε να μην επιφορτίζεται μόνο ο ένας την διαχείριση ενός τόσο ευαίσθητου ζητήματος.

Να δίνουμε χρόνο τόσο στον εαυτό μας όσο και στα παιδιά μας να αποδεχτούν την καινούρια κατάσταση και να μην ξεχνάμε ποτέ ότι όταν αισθανόμαστε καλά με τον εαυτό μας αυτό επηρεάζει θετικά και τα παιδιά μας.

Είναι γεγονός ότι στις μέρες μας αποτελεί συχνό φαινόμενο η ανατροφή ων παιδιών από διαζευγμένους γονείς καθώς και η ύπαρξη σύχρονων μορφών οικογένειας όπως οι μικτές όταν υπάρχουν νέοι σύντροφοι και μοιράζονται την ευθύνη αυτή. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να έχει μετριαστεί σημαντικά ο αρνητικός κοινωνικός αντίκτυπος που βίωναν σε παλιότερες εποχές τα διαζευγμένα ζευγάρια ο οποίος μπορεί να έπαιρνε και τη μορφή κοινωνικού στίγματος για τα παιδιά τους.